Witajcie świeczko-maniaki!
Bardzo lubicie świeczki?
Oto parę ciekawostek o świeczkach.:

---

Miłego czytania!.-
Czy wiedziałeś że?
Przed wprowadzeniem elektryczności świece były powszechnym źródłem światła; szczególnie w północnej Europie aż do XIX wieku były częściej używane niż lampki oliwne. Obecnie świece wykorzystywane są głównie ze względu na walory estetyczne (np. dla wytworzenia romantycznego nastroju) lub w nagłych przypadkach, w razie przerw w dopływie energii elektrycznej. Świec używano już co najmniej 3000 lat temu. Wspomina o nich Stary Testament, a Rzymianie wytwarzali je z lnu oblewanego woskiem i smołą. Często stosowano też wosk pszczeli i tłuszcz zwierzęcy. Są również używane w różnego rodzaju ceremoniach religijnych. W religii chrześcijańskiej światło świecy symbolizuje Jezusa Chrystusa, świece zawsze płoną na ołtarzu w trakcie sprawowania liturgii. Używa się ich często przy innych okazjach, takich jak np. chrzest.
Trochę o budowie świec.:
Świece stearynowe (ściślej: stearowe, gdyż wyrabiane są z kwasu stearowego: stearyna); ze stearyny, jako zawierającej glicerynę, świece zbliżają się do łojowych. Surowcem do wyrobu kwasu stearowego jest łój barani lub wołowy, albo też olej palmowy, do przerabiania których służy kilka metod. Najczęściej używana polega na dodaniu wapna do stopionego łoju, przy czym gliceryna się wydziela, a utworzone mydło wapienne rozkłada się kwasem siarkowym, który z wapnem wydaje gips. Do masy tej, która już zawiera oswobodzone kwasy tłuszczowe, dopuszcza się parę wodną, pod wpływem której kwasy tłuszczowe się stapiają i spływają na powierzchnię, skąd zebrane, zlewane są do płytkich form blaszanych, gdzie krzepną w miękką masę, która poddaje się silnemu wyciskaniu w workach, najpierw na zimno, następnie na ciepło, przez co kwasy ciekłe zostają wydalone, a pozostaje twarda masa, używana do wyrobu świec. Kwasy ciekłe, odpływające przy tym, używane są do produkcji mydła lub do odtłuszczania wełny. Postępowanie to znacznie ulepszył Milly przez wystawienie mieszaniny tłuszczu i wapna na wysoką temperaturę, przez co ilość potrzebnego wapna i kwasu siarkowego znacznie się zmniejsza. Inne metody rozszczepiania tłuszczów obojętnych na glicerynę i kwasy tłuszczowe polegają na użyciu kwasu siarkowego, albo też wody ogrzanej pod dużym ciśnieniem do temperatury wyższej od normalnego punktu wrzenia; w miejsce tak silnie ogrzanej wody użyć też można silnie rozgrzanej pary wodnej. Tak otrzymane kwasy tłuszczowe topione są jeszcze i oczyszczane działaniem kwasu siarkowego, pary wodnej i białka, a potem odlewane są do formy. Przy wolnym stygnięciu kwas stearowy ma skłonność do krystalizowania w wielkie listki, jeżeli oziębianie odbywa się powoli, przez co otrzymuje się niejednostajnie przezroczyste, łatwo się łamiące świece. Niedogodność tę usuwa dodatek kwasu arsenowego (co jednak ze względów higienicznych jest szkodliwe), wosku lub parafiny; należy nadto kwas stearowy odlewać niezbyt gorący, ale w chwili, gdy jest oziębiony prawie do punktu krzepnięcia. Formy do świec stearynowych składają się ze stopu cyny i ołowiu. Knot naciąga się w osi formy, gdzie u dołu przytwierdzony jest w małej dziurce, u góry zaś w lejku osadzonym w formie, przez który wlewa się stopiony kwas stearowy. Obecnie używa się prawie wszędzie maszyn do odlewania świec, które pozwalają proces odlewania świec prowadzić w sposób ciągły; w maszynach tych sznur przeznaczony na knoty przeciąga się przez formy i dopiero po wydobyciu świecy z formy odcina. W niektórych technologiach stosuje się dodatkowo wystawianie świec na działanie czynników atmosferycznych; działanie promieni słonecznych i wilgoci powoduje, że świece zyskują na białości i gładkości. Sznury do produkcji knotów do świec dawniej były skręcane, obecnie są plecione i napawane kwasem bornym i kwasem fosforowym. Te chemiczne dodatki do knota powodują niemal doszczętne wypalanie się knota. Niepalna resztka mineralna knota odpada pod wpływem ciężaru, dzięki czemu świece wyprodukowane w ten sposób nie wymagają tzw. „objaśniania”, czyli odcinania resztek zwęglonego knota.